jaro-totalwar

"-Dziękuję Boże,że mogę być Twoim skrybą i...

      -Nie... Ty jesteś slowem moim... "

    -Fragment z modlitwy wieczornej...

Jestem zdania,że na ziemi nic piękniejszego
  jak duch ludzki nie ma.

  W końcu jest to najsilniejszy znak obecności Boga na ziemi. 
  Bo jesteśmy z Boga,i Bóg jest naszym domem,i czystym pieknem- 

jak kropla  jest człowiek,i powinien wpłynąć kiedyś do niezmierzonego Oceanu-
  na to wiele z nich popłynie gdzie indziej-będą chciały wybrać
  własną drogę,nie będą chciały być tylko kropelką we Wspaniałym
  Oceanie.
Jednak tylko w Oceanie będą bezpieczne,na lądzie-wyschną...


Ale te kropelki nie wiedzą,że Ocean pragnie,by one go uświetniły,

-by każda kropelka stała się częścią nieskończoności...

Te krople kiedyś same staną się Oceanem...

Ich radość... tak wyraźna... równierz niepomierzona...

-jak Ocean...

.
  Są malutkie,i Wielkie zarazem-i w tej ich maleńkości,

jak i w tej nieskończoności bytu własnego,

...jest tam wszędzie radość nieskończona....
          

  ..kropla z Oceanu-Ocean..  z kropli.. 

Amen...


           

Cóż przychodzi czowiekowi trudniej?

Stoisz nad ruinami-i syszysz ich szept "wznieś mnie proszę... wznieś mnie raz jeszcze" ...

Szept-a mimo to nieeraz brzmi glośniej niżli loskot,jaki towarzyszyl zawaleniu się...

               Zapytasz,czy warto budować od nowa.

"Czy umiem wznieść tę budowlę po raz wtóry... ?

 czy to co wzniosę,będzie umialo ukoić zbolalą duszę moją...

czyż warto wznosić tę budowlę raz jeszcze...

cóż mnie to da?"

Tyle pytań-ale nigdy nie uslyszysz odpowiedzi-wciąż jedynie szept ruin...

On brzmieć będzie glośniej nawet od krzyku rozpaczy,po zawaleniu budowli...

            i cóż tu kto poradzi.... ?  

Pomyślne JUTRO ma fundamenty w DZISIAJ ...

Tolerancja bez zrozumienia jest bezsensownym przytakiwaniem w
rytm słów rozmówcy,z pobłażliwym usmieszkiem ...