Tysiąc ścieżek ducha wolności

Kiedy okrzyki bolesne się wzmagają... któż pamięta o ciszy balsamie ?

Gdy gromy na niebie duchy lekają... któż pomyśli o schronieniu się w ciemnościach ?

Czemuz motyl nocny tak pragnie w blasku się zatopić, i życie w nim oddać ?

Czemuż pytając nie szukamy odpowiedzi ?

Czemu ginąc nie szukamy życia,

a jedynie pielęgnować pragniemy martwość istnienia wlasnego ?

Zatapiając sie w deszczu, który zgladzi plomień ciala- to tam odnajdziesz tysiąc ścieżek ducha wolności...

Gdy oczy zamkniesz, w ich przepaści znajdziesz schoronienie przed każdym gromem i ducha lękiem...

i zapomnisz o lęku, gdy pogrążysz się w lekkościach sennych...

Zasypiając w ciszy.. - w niej odnajdziesz jedyny sen, a w nim uslyszysz trzepot skrzydel, prawdziwie wolnych...

A sen prawdziwym będzie proroctwem..