Ocean...

Jestem zdania,że na ziemi nic piękniejszego
  jak duch ludzki nie ma.

  W końcu jest to najsilniejszy znak obecności Boga na ziemi. 
  Bo jesteśmy z Boga,i Bóg jest naszym domem,i czystym pieknem- 

jak kropla  jest człowiek,i powinien wpłynąć kiedyś do niezmierzonego Oceanu-
  na to wiele z nich popłynie gdzie indziej-będą chciały wybrać
  własną drogę,nie będą chciały być tylko kropelką we Wspaniałym
  Oceanie.
Jednak tylko w Oceanie będą bezpieczne,na lądzie-wyschną...


Ale te kropelki nie wiedzą,że Ocean pragnie,by one go uświetniły,

-by każda kropelka stała się częścią nieskończoności...

Te krople kiedyś same staną się Oceanem...

Ich radość... tak wyraźna... równierz niepomierzona...

-jak Ocean...

.
  Są malutkie,i Wielkie zarazem-i w tej ich maleńkości,

jak i w tej nieskończoności bytu własnego,

...jest tam wszędzie radość nieskończona....
          

  ..kropla z Oceanu-Ocean..  z kropli.. 

Amen...