Komentarze: 1
Nasze życie przypomina świecę niekiedy-
jest iskra, jest ogień, a poźniej świeca gaśnie...
------
Ale ileż światla taka świeca może wnieść
przez ten czas... :)?
Nasze życie przypomina świecę niekiedy-
jest iskra, jest ogień, a poźniej świeca gaśnie...
------
Ale ileż światla taka świeca może wnieść
przez ten czas... :)?
Każdy może nieść światło...
A Bóg naucza, że nie ważne jak wiele tego światła się niesie,
bo czyż promyczek jego nie jest równie piękny, co ocean caly?
Czyż nie jest on wyjątkowy pośród ciemności?
Za to ocean światla cieszy niezmierzonością i dostatkiem.
Tak więc niezależnie od ilości -
światło niesie piękno...
Choć nie tyle samo, to takie samo...
Latwo jest ośmielić się, aby śnić...
Latwo sen uczynić rzeczywistością...
Z tego wszystkiego najtrudniej uwierzyć poprostu,
że to możemy...
dla Ani O.
A kiedy Ja przytulilem... musialem chyba przysnac na chwile...
patrzylem przez przymkniete oczy...
Dzeszcz musial wtedy padac-tak... Oczy mialem przeciez mokre...
Jesli pamietam.. wszystko sie palilo, swiat umieral,
a z domów wylewala sie krew..
I jeszcze chyba komety na Ziemie spadaly...
Ale wszystko to jakby przez mgle pamietam...
Musialem chyba przysnac na chwile...
A gdy sie obudzilem ,wszystko wrócilo do normy-
swiat nadal sie palil, z nieba spadaly deszcze komet na ziemie,
i na zalane krwia domy...
Nic sie nie zmienilo- tylko teraz jest tak zwyczajnie...
- jest smutno...
Dziecieca intuicja granic nie zna...
Zycie jest okrutne...
Czyz nie dlatego placzemy przy narodzinach?
Kiedy swiat nas Niebiosom z lona spokoju porywa,
takiz smutek ogarnia i placz zbiera...
I pózniej zycie cale deszczem lez wciaz podlewane tak kwitnie bolesnie,
...
az czas przychodzi i ten swiat opuścić,aby wrócic do ukochanego Domu naszego.Czemu zas wtedy placzemy? Moze z nawyku zwyklego lzy po twarzy znów zciekaja...
A moze juz na starosc brak nam dawnej dziecka intuicji...