Komentarze: 0
Jak to jest?Kiedy daję ze siebie wszystko-to jakbym byl niewidzialny.
A kiedy wrzeszczę z bólu pod Niebiosa,patrzą na mnie i z politowaniem pytają :
"o co mu chodzi" i odsuwają się odemnie...
Spoglądam wtem na siebie,pytając czy znoszenie tego bólu ma sens?
Ciche glosy szepczą,że tak,zaś świat wykrzykuje,że nie...
Znów patrzę na siebie,i na nich.Widzę w sobie cierpienie,godne nagrodzenia,
i na nich,pustych,nie godnych-których One prędzej niż mnie pokochają.
Znów patrzę na siebie,nie pytam siebie o nic.Wiem,że nie ma we mnie odpowiedzi,
wiem,że jest ona gdzieś daleko... Nie szukam jej,tylko obmyślam,jak to wszystko znieść.
Nawet się nie oglądnę,kiedy już zwyciężę kojeną wieczność.Przemierzę siebie,po raz kolejny.
Teraz wiem,że znosić,znaczy wygrywać...
"Prawdziwymi zwycięzcami są ci, którzy zwyciężają w pojedynkach
dnia codziennego..."
Sosai Masutatsu Oyama
-zalożyciel stylu Karate Kyokushinkai
Kiedy skończą się pytania,w których tkwi czysty lęk,kiedy przestanę bać się,że nadejdzie jutro,że coś takiego będzie?
Sheakspeare napisal : Życie to przeraźliwy krzyk szaleńca,który nigdy nie milknie.
Prawda jest taka,że mam okropną chęć uciszyć na zawsze tego szaleńca...
Widzę Krzyż... jest tak spokojny,bo wie,że jemu już nie grozi ŻYCIE .
Nikt dziś po za mną nie krzyczy.Wszyscy wiedzą,że to i tak bez sensu...
Mówią,że należy szukac sily,a nie wrzeszczeć...
tyle że w cierpieniu najtrudniej szukać sily... a z ust wydajesz najwyżej przeraźliwie ciszy,i stlumiony jęk,
o tyle przeraźliwszy,że cichy.... wiesz bowiem,że na glośniejszy nie starczy nawet sil...
pomyśleć,żeś wczoraj jeszcze latal Ikarze... dziś leżym obok siebie... równie nisko....
tylko nie strasz mnie Panie slowami: Jutro,wstanie calkiem nowy dzień... Panie,tego obawiam się najbardziej...