jaro-totalwar

 Szedlem ulicą, pustą i niczyją, ludzkie cienie przesuwaly się po niej gladko...

A ja wpatrywalem się w Slońce... 

Może szukalem jakiegoś ciepla, może tego wlaśnie, którego tak brakowalo na ulicy pelnej cieni...

Wtedy nagle wzrok mój uciekl gdzieś indziej, bo zobaczylem drugie Slońce,

a drugie nagle okazalo się jedynym ...

Jakże chcialem je dotknąć..      zaznać jednego promienia jego...

Ale Ono zaszlo, przeszlo obok szerokim lukiem omijając cień...

Czemuż zatem i mnie ominęlo?

 Dziś snuję się po ulicy tak jak tego dnia...

Tyle tylko się zmienilo, iż wiem już... że ja równierz jestem cieniem...

Czemuż za jedną chwilę ciepla, placić trzeba calymi wiekami mrozu?

Czy jedna taka chwila, może ogrzewać wiekami? Czy warto żyć dla takich krótkich chwil?

Jak nauczyć się z takiej jednej chwili wyzywić na setki lat?

---

Jak, i dlaczego tak musi być?

Może kiedyś przyjdzie czas Wiecznego Slońca, a może przyjdzie nam wreszcie zamarznąć?

thx.G.o.d.4.S.D. ...

= Nie obawiaj się, bo Jezus jest z Tobą.=

-Jak mam się nie lękać, kiedy duchem zchodzę tam, gdzie mrok,

lęk i strach otaczją mnie z każdej strony, są wszędzie dokoa mnie...

= Ale światlo jest w Tobie, a mroki i lęki pozostaw na zewnątrz siebie. =

fragment z modlitwy wieczornej 

do Aniola Stróża      

 Nasze życie przypomina świecę niekiedy-

jest iskra, jest ogień, a poźniej świeca gaśnie...

------

Ale ileż światla taka świeca może wnieść

przez ten czas... :)?

 Każdy może nieść światło...
A Bóg naucza, że nie ważne jak wiele tego światła się niesie,
bo czyż promyczek jego nie jest równie piękny, co ocean caly?

Czyż nie jest on wyjątkowy pośród ciemności?

Za to ocean światla cieszy niezmierzonością i dostatkiem.
Tak więc niezależnie od ilości -
światło niesie piękno... 

Choć nie tyle samo, to takie samo...